കണ്ണീരണിഞ്ഞൊരീ വാനവും ഭൂമിയും
കണ്ണിമ ചിമ്മാതെ ഹേമന്ത കാലവും
കാൽപ്പന്തുകൾ മൂകം കണ്ണീരുതിർക്കുന്നു
കാലയവനിക പോലും വിതുമ്പുന്നു.
മറഡോണ നിൻ പദം വർണ്ണം വിതറിയ
മാരിവിൽ ഗോളുകൾ മാനത്തുദിക്കുന്നു
മാനവരുള്ളോരു കാലം വരേയും നീ
മാനസഭൂമിയിൽ മന്ദസ്മിതം തൂകും.
-പ്രശാന്ത് കണ്ണോം-
No comments:
Post a Comment