അവൾ

മണ്ണിന്റെ മാറിലേക്ക്

അവൾ പെയ്തിറങ്ങി

കാർമേഘ കൂടുകളിൽ

സൂര്യൻ പിടിച്ചു വെച്ച പെണ്ണ്

ആർത്തി പൂണ്ട മണ്ണ്

മാടി വിളിച്ചപ്പോൾ

കൂടു പൊളിച്ച് അവളെത്തി

മണ്ണിന്റെ പൈദാഹമാറ്റാൻ

മേഘങ്ങൾ ഗർജിച്ചു

അവരുടെ കോപാവേശം

കണ്ണുകളിൽ അഗ്നിയായി ജ്വലിച്ചു

മഴ ആനന്ദനൃത്തമാടി

കാറ്റും അവളോടൊപ്പം കൂടി

ഗിരിശൃംഗങ്ങൾ ആടിയുലഞ്ഞു

മരങ്ങൾ കടപുഴകി

മണ്ണിൻറെ മനം കുളിർത്തു

മാറ് നിറഞ്ഞു 

മഴ നിർത്താൻ ഭാവമില്ല

നൃത്തം താണ്ഡവമായി 

മണ്ണിൻറെ മക്കൾ വാവിട്ടു

ആനന്ദത്തിൽ മുഴുകിയ 

സൂര്യന്റെ മനസ്സലിഞ്ഞു

തൻറെ പ്രണയിനിയെ 

ചേർത്തുപിടിച്ചു 

ആ കരവലയത്തിൽ

അവൾ തെല്ലൊന്ന് 

ശാന്തയായി

-പ്രശാന്ത് കണ്ണോം-